Έστω και αν είναι εντελώς σωστά τοποθετημένος στη τροχιά του ο δορυφόρος, διάφορες εξωτερικές δυνάμεις τείνουν να του αλλάξουν τη θέση και τον προσανατολισμό του ως προς τη Γη.

Τέτοιες εξωτερικές δυνάμεις είναι οι μεταβολές της γήινης βαρύτητας ανάλογα με τη θέση του πλανήτη, η κλίση της βαρύτητας ως προς τον δορυφόρο, η ηλιακή ακτινοβολία ή έξαρση, ο βομβαρδισμός μετεωριτών, οι δυνάμεις μαγνητικού πεδίου και η έλξη βαρύτητας του ήλιου και του φεγγαριού.

Η έλξη βαρύτητας του φεγγαριού και του ήλιου μπορούν να αλλάξουν την κλίση του δορυφόρου ως προς το οριζόντιο άξονα του που περνάει από το κέντρο της γης. Η κλίση αυτή δημιουργεί μια γωνία που η τιμή της αντιπροσωπεύει το σφάλμα κλίσης του δορυφόρου. Αυτό πρέπει να διατηρείται εντός ±0.1° μέσω ραδιοελέγχου από τη Γη. Ένα πιο σοβαρό σφάλμα είναι η κατά μήκος τόξου ολίσθηση του δορυφόρου (Longitudinal Drift). Και εδώ η τυπική ανοχή είναι ±0.1° και πρέπει να τηρείται πάντα, αφού 1° απόκλιση αντιπροσωπεύει 737 km τόξου στη γεωστατική τροχιά! Άλλες διορθώσεις, οι οποίες γίνονται επίσης από τη Γη, είναι η περιστροφή (pitch), η εμπρός - πίσω (yaw) και η δεξιά - αριστερά (roll) κίνηση του δορυφόρου.

Οι προωθητήρες υδρογόνου που υπάρχουν στους δορυφόρους και ελέγχονται από την γη αναλαμβάνουν αυτές τις διορθώσεις στην τροχιά. Έτσι κάθε τρεις με τέσσερις εβδομάδες τα επίγεια κέντρα ελέγχου αναλαμβάνουν να διορθώσουν την θέση του δορυφόρου δεξιά - αριστερά και κάθε 30 έως 90 μέρες την ακριβή θέση του δορυφόρου στην τροχιά του. Το καύσιμο που καταναλώνεται για την διόρθωση της τροχιάς είναι δεκαπλάσιο σε ποσότητα από αυτό για την διόρθωση δεξιά αριστερά.