Οι γεωστατικοί δορυφόροι καταλαμβάνουν σταθερές θέσεις στον ουρανό, σε σχέση με τους σταθμούς με τους οποίους επικοινωνούν. Η προστασία έναντι παρεμβολών εξασφαλίζεται μέσω σχεδίασης των ζωνών συχνοτήτων και των θέσεων στην τροχιά.

Μικρή τροχιακή απόσταση μεταξύ παρακείμενων δορυφόρων που λειτουργούν στις ίδιες συχνότητες οδηγεί σε αύξηση των παρεμβολών, και αυτό αποτελεί τροχοπέδη για την εγκατάσταση νέων δορυφόρων. Τα διάφορα συστήματα θα μπορούσαν να χρησιμοποιούν διαφορετικές συχνότητες, αλλά εδώ υπάρχει το πρόβλημα του περιορισμένου αριθμού ζωνών συχνοτήτων οι οποίες προορίζονται για διαστημικές επικοινωνίες με βάση τους κανονισμούς ραδιοεπικοινωνιών. Από την άποψη αυτή, μπορούμε να αναφερθούμε σε μια φυσική πηγή «τροχιάς- φάσματος», η οποία είναι περιορισμένη. Με τους δορυφόρους σε τροχιά, η γεωμετρία κάθε συστήματος αλλάζει συναρτήσει του χρόνου. Έτσι οι σχετικές γεωμετρίες των συστημάτων είναι μεταβλητές, και άρα δύσκολο να συγχρονιστούν με αποτέλεσμα, η πιθανότητα παρεμβολών να είναι μεγάλη.