Οι δορυφορικές κεραίες αυτού του είδους χρησιμοποιήθηκαν αρχικά από το στρατό για πολλά χρόνια. Με την έλευση των ισχυρών DBS δορυφόρων, αυτές οι μικρές επίπεδες κεραίες έγιναν αμέσως γνωστές. Σε αντίθεση με τα άλλες δορυφορικές κεραίες, που συγκεντρώνουν τα μικροκύματα σε ένα σημείο, οι επίπεδες κεραίες συγκεντρώνουν μέρος του δορυφορικού σήματος σε πολλές, μικρές κυψέλες επάνω στην επιφάνειά τους.

Τα δορυφορικά σήματα αυτά, στη συνέχεια προσθέτονται με κατάλληλο τρόπο και οδηγούνται στην πίσω πλευρά της κεραίας στον ιστό της που είναι συνδεδεμένος με ένα LNB. Έτσι έχουμε μια πολύ αποδοτική δορυφορική κεραία λήψης αφού σε όλη την επιφάνεια της η λήψη είναι ίδια. Τα βασικά πλεονεκτήματα της κεραίας είναι το μέγεθος και το βάρος της, τα οποία κάνουν πολύ εύκολη την τοποθέτησή της. Ένα άλλο πλεονέκτημα τους είναι ότι έχουμε μία κατοπτρική επιφάνεια σταθερή χωρίς να υπάρχει πιθανότητα παραμόρφωσης κατά τη μεταφορά και εγκατάσταση ή εξαιτίας του ισχυρού αέρα. Δεν χρησιμοποιείται όμως σε διαμέτρους μεγαλύτερες των 50 cm γιατί η απόδοσή τους είναι χαμηλή σε σχέση με αυτή των παραβολικών κατόπτρων, η οποία αυξάνεται πάρα πολύ σε μεγάλες διαμέτρους.  Γενικά το μέγεθος των επίπεδων δορυφορικών κεραιών είναι λίγο μεγαλύτερο σε σύγκριση με τις παραβολικές του ίδιου επιπέδου ενίσχυσης (gain).