Ένα μέγεθος που χαρακτηρίζει το κάτοπτρο είναι η τιμή του κλάσματος της απόστασης του σημείου συγκέντρωσης ως προς την διάμετρο της παραβόλου (f/D) που ονομάζεται Εστιακό Μήκος (Focal Length) του Δορυφορικού Κατόπτρου.

Όσο περισσότερα σήματα μπορεί να οδηγήσει ένα δορυφορικό κάτοπτρο στο LΝΒ, τόσο καλύτερο είναι. Για να γίνει βέβαια κάτι τέτοιο, πρέπει το LΝΒ να είναι στο σωστό σημείο. Η απόσταση του LΝΒ από το κάτοπτρο για τη μέγιστη δυνατή εστίαση, και έτσι και τη μέγιστη δυνατή ενίσχυση ορίζεται με αυστηρά μαθηματικά, καθώς εξαρτάται από το βαθμό καμπυλότητας του κατόπτρου. Η απόσταση του LΝΒ από το κέντρο του κατόπτρου ονομάζεται εστιακό μήκος. Το εστιακό μήκος ορίζεται από τον κατασκευαστή και ποικίλει από κάτοπτρο σε κάτοπτρο. Γενικά για να καθορίσουμε την γεωμετρία της κεραίας ορίζουμε τον λόγο εστιακού μήκους προς διάμετρο (f/D). Όταν ο λόγος αυτός έχει μικρή τιμή, τότε μένει ανεκμετάλλευτο ένα μέρος της ανακλαστικής επιφάνειας του κατόπτρου, καθώς το LΝΒ είναι πιο κοντά στο πιάτο, ενώ όταν έχει μεγάλη τιμή, το LΝΒ βρίσκεται μακριά από την πιάτο, με αποτέλεσμα να συλλαμβάνει και μη επιθυμητά, παρασιτικά σήματα. Η τιμή (f/D) είναι αποτέλεσμα της μελέτης της κατασκευής, και είναι συνήθως μεταξύ 0,3 και 0,5 στα παραβολικά κάτοπτρα (στα offset κάτοπτρα μπορεί να φτάσει σε 0,6 ακόμα και σε 0,8). Τα κάτοπτρα ονομάζονται «βαθιά» όταν έχουν f/D < 0,33 και «ρηχά» όταν έχουν f/D > 0,38.

Αν ο κατασκευαστής αναφέρει στα χαρτιά του κατόπτρου ότι το f/D είναι 0,45 και το κάτοπτρό έχει διάμετρο 180 cm μπορούμε να υπολογίζουμε την απόσταση του σημείου συγκέντρωσης στα 81 cm. Ακόμα όμως και αν δεν γνωρίζουμε από τον κατασκευαστή αυτή την τιμή, μπορούμε να υπολογίσουμε την απόσταση του focal point από το βάθος του κατόπτρου με τον τύπο:
Σημείο Συγκέντρωσης: f = (R^²)/4 *  βάθος παραβόλου (όπου R η ακτίνα του κατόπτρου)

Έτσι π.χ. αν έχουμε ένα κάτοπτρο 120 cm και μετρήσουμε το βάθος της παραβόλου 12,5 cm έχουμε: f = 6Ο2 / 4 * 12,5 = 72 cm.

Τα πιο «βαθιά» κάτοπτρα, (δηλαδή με μικρό f/D), έχουν το πλεονέκτημα του λιγότερου θορύβου, αλλά εκμεταλλεύονται μικρότερη επιφάνεια. Αντίθετα, τα κάτοπτρα με μεγάλο f/D εκμεταλλεύονται μεγαλύτερη επιφάνεια, αλλά συλλαμβάνουν περισσότερο παρασιτικό θόρυβο από το περιβάλλον. Μπορούμε να πούμε ότι ένα βαθύ κάτοπτρο «θυσιάζει» gain στο βωμό της μείωσης του θορύβου, σε αντίθεση με ένα «ρηχό», που εκμεταλλεύεται μεγαλύτερη επιφάνεια, επομένως αυξάνει το gain, αυξάνοντας όμως και τον παρασιτικό θόρυβο. Έτσι π.χ. σε χαμηλές γωνίες elevation, που η ανακλαστική επιφάνεια σχεδόν «κοιτάει» έδαφος, αν ο δορυφόρος είναι ισχυρός, και θέλουμε να αποφύγουμε τον θόρυβο προτιμότερο θα ήταν ένα «βαθύ» κάτοπτρο. Στις περισσότερες όμως περιπτώσεις (και ιδιαίτερα σε κινητά κάτοπτρα), ένα «ρηχό» κάτοπτρο είναι το προτιμότερο.