Το DSL (Digital Subscriber Line) είναι μια τεχνολογία που μετατρέπει το απλό τηλεφωνικό καλώδιο σε ένα δίαυλο ψηφιακής επικοινωνίας με μεγάλο εύρος ζώνης με τη χρήση ειδικών modems, που τοποθετούνται στα δύο άκρα του. Οι κυριότερες τεχνολογίες DSL (αναφέρονται και xDSL) είναι: ADSL, HDSL, SDSL και VDSL.

Για πολλές δεκαετίες τα χάλκινα καλώδια χρησιμοποιούνταν για τη μεταφορά φωνής, χωρίς να γίνεται χρήση της μεγάλης χωρητικότητας που προσφέρουν. Ο ήχος της ανθρώπινης φωνής κυμαίνεται σε ένα εύρος συχνοτήτων από 100Hz έως και 4.000Hz. αλλά ενώ όλες αυτές οι συχνότητες δεν είναι απαραίτητες για να μεταφερθεί η φωνή και η χροιά του συνομιλητή, κάποιες μπορούν να δημιουργήσουν παρεμβολές/παράσιτα στην επικοινωνία. Έτσι με φίλτρα αποκόπτονται οι συχνότητες, που δεν χρειάζονται. Το εύρος συχνοτήτων των καλωδίων του χαλκού είναι πολύ μεγαλύτερο από αυτό που χρησιμοποιεί η απλή τηλεφωνία δίνοντας έτσι την ευκαιρία σε τεχνολογίες, όπως η DSL, να αξιοποιήσει τις υψηλότερες συχνότητες για τη μεταφορά δεδομένων.

Ο δίαυλος DSL μεταφέρει ταυτόχρονα χαμηλές συχνότητες για τη μεταφορά του σήματος της φωνής (voice) και υψηλές συχνότητες για τα δεδομένα (data) ενώ οι επιδόσεις του είναι ανάλογες με το είδος των modem που θα συνδεθούν στα 2 άκρα της γραμμής, την απόσταση μεταξύ τους καθώς και την ποιότητα της γραμμής. Ταυτόχρονα μπορούν να μεταφέρονται τα ψηφιακά δεδομένα και τα αναλογικά σήματα φωνής χωρίς καμία παρεμβολή.

ADSL

ADSL, (Asymmetric Digital Subscriber Line - Ασύμμετρη Ψηφιακή Συνδρομητική Γραμμή), είναι το DSL που δίνεται στους περισσότερους απλούς χρήστες. H τεχνολογία ADSL εξασφαλίζει πρόσβαση υψηλών ταχυτήτων στο Ιnternet, δίνοντας τη δυνατότητα για ταυτόχρονη μετάδοση φωνής και δεδομένων μέσω μιας απλής τηλεφωνικής γραμμής.

Επειδή οι χρήστες συνήθως έχουν μεγαλύτερο όγκο στο κατέβασμα (download) παρά στο ανέβασμα (upload) χρησιμοποιείται μεγαλύτερο εύρος συχνοτήτων για την αποστολή από τον πάροχο ADSL προς τον τελικό χρήστη από ότι για την αποστολή από τον χρήστη προς τον πάροχο. Το κύριο χαρακτηριστικό της τεχνολογίας ADSL είναι ότι η μεταφορά δεδομένων γίνεται με ασύμμετρο τρόπο, δηλαδή με διαφορετικό ρυθμό για τη λήψη (downstream) και διαφορετικό για την αποστολή δεδομένων (upstream). Το εύρος ζώνης δεν μοιράζεται, αλλά είναι εξ' ολοκλήρου χωρισμένο σε downstream και upstream. Η ταχύτητα μιας γραμμής ADSL εξαρτάται σημαντικά από την απόσταση του χρήστη από το DSLAM του παροχέα του και έτσι μπορεί να είναι έως 1,5Mbps για απόσταση 5,5km, και έως 8,4Mbps για απόσταση 2,7 km με ανάλογες ενδιάμεσες τιμές.

Εξελιγμένες εκδόσεις του ADSL είναι το ADSL2 και το ADSL2+, που παρέχουν μεγαλύτερες ταχύτητες αξιοποιώντας διαφορετικά το εύρος ζώνης του καλωδίου. Η μέγιστη ταχύτητα που μπορεί να επιτύχει το ADSL2+ είναι τα 24/1 Mbps (ή τα 24/3,5 Mbps σε περίπτωση που υλοποιεί το πρότυπο ITU G.992.5 Annex M), αλλά λίγοι χρήστες μπορούν να συνδεθούν με αυτές τις ταχύτητες, λόγω της απόστασής τους από DSLAM του παροχέα τους.

DSLAM

Στο τηλεφωνικό κέντρο της περιοχής η μετάδοση των δεδομένων διακλαδώνεται μέσω των DSLAM και μεταβιβάζεται (συνήθως) με γραμμές πολύ μεγαλύτερης ταχύτητας στον αντίστοιχο πάροχο δεδομένων.

Το Digital Subscriber Line Access Multiplexer (DSLAM) είναι ο πολυπλέκτης / αποπολυπλέκτης των ψηφιακών συνδρομητικών γραμμών DSL (Digital Subscriber Line). Είναι μια συσκευή που τοποθετείται είτε στο Κέντρο Τηλεπικοινωνιακών Παρόχων, είτε σε καμπίνες στο δρόμο, είτε αντικαθιστούν τους κατανεμητές καλωδίων (ΚΑΦΑΟ που προέρχεται από τη γερμανική λέξη Knotenverzweiger ή KV), είτε μέσα σε πολυκατοικίες. Τα πρώτα DSLAMs χρησιμοποιούσαν για τη διασύνδεση με το Δίκτυο Δεδομένων το ATM (Asynchronous Transfer Mode) ενώ από το 2005 και μετά σταδιακά άρχισε να χρησιμοποιείται το Ethernet και ονομάζονται πλέον IP-DSLAM. To DSLAM μπορεί να παρέχει έναν μεγάλο αριθμό γραμμών DSL που μπορεί να είναι είτε ADSL ή G.shdsl ή VDSL.